Close
Exit

Met in deze editie: 1 konijn, 1 adventkalender, 6 miljoen inwoners, 1 jihad, 1 fly-over, 1 hamburgertent, geen nutella, 1 onbetaalbaar object, en nog wat vervallen koloniale meuk.

Mensen mensen… er gebeurt veel. Maar zoals altijd nadat ik een paar maanden in het buitenland ben verlies ik mijn speciale ‘pnot-oog’. De eerste maanden maak ik altijd mee door een soort pnotbril en begint er zich al een verhaal te vormen in mijn hoofd zodra er zich ook maar een hint van een vreemde situatie voordoet. Maar nu kijk ik al niet eens meer op als er een monnik tegen een muur staat te pissen terwijl hij met z’n ene hand zijn gewaad omhoog houdt en in z’n andere hand een peuk heeft, en terwijl hij staat te bellen met z’n bluetooth headset

Ok, eerlijkheid gebied me te zeggen dat de exacte situatie die ik zojuist schetste zich nog niet voorgedaan heeft, maar zou ik een pissende paffende monnik tegenkomen dan zou ik daar niet van opkijken.

Overigens hebben we hier wel radicale hard-line monniken die mensen opstoken om eropuit te gaan met machetes, messen en benzine om een dorp moslims in de hens te zetten danwel uit te moorden. En als opstoken niet genoeg is zijn ze ook niet te beroerd om de meute persoonlijk het dorp in te leiden.

Ik zou graag zeggen dat ook dit een ongefundeerde overdrijving is, maar dat is helaas niet het geval. Er zijn al een paar maanden onrusten, en iedere keer als het een tijdje rustig is barst het weer ineens ergens anders los. Voornamelijk in dorpen en kleine districtstadjes, maar het komt soms ook in de buurt van Yangon.

En het enge is dat er echt maar dít voor nodig is om de vlam in de pan te laten slaan. Afgelopen week omdat een islamitische vrouw per ongeluk tegen een novice monk (mini monnik) opliep, waardoor die novice zijn schaal met aalmoezen liet vallen. Daarna werden er weet ik niet hoeveel huizen afgebrand waar moslims in woonden, en in de chaos zijn er volgens mij ook een paar mensen vermoord.

Dit alles is de indonesische moslim extremisten niet onopgevallen gebleven, en zij zijn zo vriendelijk geweest om een jihad uit te roepen tegen myanmar. Afgelopen week is er al een aanslag op de ambassade van myanmar in jakarta verijdeld.

Maar goed. PNOT is een happy place. En ik wilde vandaag een stukje over Myanmar en Yangon typen. Evelien vroeg laatst namelijk een keer of Yangon eigenlijk groot was. Ik zei: “mwah valt wel mee eigenlijk. De stad is best wel goed te overzien”. Evelien: “Wat, 300.000 inwoners of zo?” JW: “oh, ehh nee 6 miljoen”.

De haven. Die helaas ieder zicht op de rivier blokkeert.

De haven. Die helaas ieder zicht op de rivier blokkeert.

Hoog tijd dus om jullie wat wijzer te maken. Myanmar zelf is ongeveer zo groot als Frankrijk en Groot Brittannië bij elkaar en schijnt een van de meest etnisch diverse landen ter wereld te zijn. Centraal Myanmar is waar de Bamar wonen (daar komt de naam birma vandaan (al komt de naam myanma daar superoorspronkelijk ook vandaan)). Zij zijn de meerderheidsgroep in het land, maar alle randen van het land zijn bewoond door minderheidsgroepen.

De ontwikkeling van Myanmar gaat hard op het moment, maar het is voornamelijk op Yangon gericht, en wat ik lees en hoor is dat van die ontwikkeling in sommige van de ‘ethnic minority states’ nog niks van te merken is. En op sommige plekken heerst er nog openlijk conflict tegen het birmese leger.

Maar ik heb nog steeds nauwelijks iets van het land gezien, dus daar kan ik weinig over kwijt. Yangon ken ik echter des te beter, dus laat ik me daar op focussen. Downtown is echt koloniaal engels, met allemaal victoriaanse gebouwen, waar dan vroeger bijvoorbeeld de britse raj kantoor hield. Naar het schijnt was yangon een tijd lang de meest mondaine stad van zuidoost azie, en die tijd heeft een duidelijke stempel gedrukt op het downtown yangon. Maar nu zien die gebouwen er allemaal vreselijk vervallen uit. Stukje vergane glorie. Maar dat heeft ook iets prachtigs en het maakt het ook yangon-eigen.

Boven yangon uit torent de Shwedagon Pagoda. De meest heilige plek van het land voor Boeddhisten. Wij wonen er dicht in de buurt, dus ik fiets er bijna dagelijks langs en het blijft iets adembenemends hebben. Vooral ‘s nachts als hij baadt in het licht. En schijnen wil’tie wel, want er zit zestig ton goud (!!!) in verwerkt. En in de top zitten diamanten van in totaal 2000 karaat. Ik weet niet precies wat dat betekent, maar je kunt er veilig vanuit gaan dat de Shwedagon ongeveer evenveel waard is als de rest van alles in myanmar bij elkaar opgeteld.

Minder goud, maar wel waardevol zijn huizen hier. We zitten midden in een full-blown housing boom, en huizenprijzen schijnen te verdubbelen ieder jaar. Een vriend die voor een niet nader te noemen franse oliemaatschappij werkt zit in een appartement van 5000 dollar per de maand, en voor dat geld heeft hij gouden kranen noch zelfs een moderne keuken.

Ons eigen huis gaat van 1000 naar 1300 dollar in de maand vanaf 1 juni, dus we hebben onze huisbaas de dikke vinger gegeven. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan, want je moet voor nieuwe huizen vrijwel altijd 1 jaar vooruit betalen!

Verder hebben we in yangon zojuist de eerste fly-over gekregen (dat de weg de lucht in gaat over het kruispunt heen) en ook de eerste fast-food joint heeft afgelopen week z’n deuren geopend (een of andere koreaanse burgertent). We hebben een nep starbucks en krijgen een echte KFC. En we hebben een heel aardige supermarktketen (city mart). Al hebben ze nog wel wat problemen met hun aanvoerketen, want ik heb bijvoorbeeld al in geen maanden geen nutella meer gezien.

yangon1

En als een product op is (4 maanden lang) dan zetten ze altijd andere producten in dat schap en halen ze het prijskaartje weg, dus producten kunnen van de ene op de andere dag zomaar van de aardbodem verdwijnen. En het ge-eikel is dat ik dan nooit zeker weet of ik niet gewoon in de verkeerde rij zoek; en er altijd die knagende onzekerheid blijft bestaan of de nutella niet gewoon al maanden lang 3 rijen verderop staat.

Overigens kost een potje nutella hier minstens 5 euro, dus het is geen heel erg groot gemis.

In ander (verdomd goed) nieuws heeft de meest shady afterparty club in alle geheim een hele nieuwe club uit de grond gestampt, en wel om de hoek van ons huis. Ver genoeg om geen geluidsoverlast te hebben, maar dichtbij genoeg om naar huis te kunnen rollen (bergop, dat wel). Daar moet dus nog even van genoten worden voordat we deze toko verlaten.

Maar metropolistisch als yangon is, ik begin wel dingen van nederland te missen op dit punt (substantiëlere dingen dan nutella – voornamelijk). Maar dat hoort ook wel een beetje bij het vijfmaandenpunt. De wittebroodsweken waarin alles nieuw en fantastisch en spannend is zijn voorbij, en ik zit hier nu ook gewoon in een werkritme.En toen het in Nederland nog -10 vroor was het heerlijk dat de zon iedere dag scheen, maar inmiddels is het al anderhalve maand lang iedere dag 39 graden – en hoewel ik niet graag over het weer klaag gebied eerlijkheid me te zeggen dat GODNONDEJU WAT IS HET HEET!

Van iets triviaals als ‘gel in mijn haar doen’ of ‘veters strekken’ kan ik al báden in het zweet. Dat laatste doe ik hier overigens hoogstens 4x per maand als ik uit ga, want myanmar is zo’n heerlijk ‘leave your shoes at the door’ land. Bij de voordeur van ons kantoor ziet het er altijd uit alsof er een flip flop winkel geexplodeerd is, want over een wijde circel rond de voordeur zijn zo’n 83 paar flip flops verspreid. En op kantoor zelf loopt iedereen lekker op blote voeten rond.

Helaas echter is het ook de ‘power cut’ tijd van het jaar. Veel van de electriciteit hier komt van waterkracht, en in het hete seizoen is er zo weinig water over dat er een groot stroom tekort is. Ik geloof dat er nog voor 14 dagen stroom in de reservoirs zit, dus als het voor die tijd niet gaat regen gaan hier de lampen definitief uit. En erger nog: de airo. Want zodra die uitvalt gaat mijn werk efficiëntie echt met 98% omlaag.

Thanaka, typisch burmese make-up. Veel vrouwen hebben een bepaald eigen patroon dat er er mee maken.

Thanaka (wikipedia), typisch burmese make-up. Veel vrouwen hebben een bepaald eigen patroon dat ze er mee maken.

En net als je het dan helemaal gehad hebt met de hitte en de file en het gebrek aan stoepen dan stap je nietsvermoedend in een taxi om daar de michael jackson greatest hits voluit op de speakers tegen te komen, met een chaufeur die trots met heal the world meezingt. En die nog een toontje harder gaat zingen door het open raam bij het stoplicht. En dan kan ik er weer een tijdje tegenaan.

(en als dat niet helpt, dan doen vier nachten doorhalen in een stampende club in bangkok gelukkig ook nog altijd wonderen).

 

ps. ik kom ook nog naar nederland. op 13 juni. tralalalalalaaaaaa

pps. Daaraan gerelateerd: een anonieme lezeres (M. E. uit U.) heeft “een advent kalender gemaakt voor de dag dat je terugkomt; elke dag mag ik een vakje open doen en dan zit er een klein kaboutertje in die een mopje verteld. Misschien ook een idee voor daar. Ze zijn kwalitatief niet altijd hoogstaand, de gebbetjes, maar als het wordt voorgedragen vanonder een puntmuts kan het meestal wel een glimlach opwekken. (niet vergeten om ze eten te geven trouwens. Niets drukt het humeur zo veel als een dood kaboutertje in staat van ontbinding op de vroege ochtend…)”

ppps. 50 jaar van omhooggevallen generaals zorgen ervoor dat er bij evenementen en in clubs in myanmar niet alleen een VIP sectie is, maar ook altijd een VVIP sectie. Je herkent de VVIPs doorgaans aan hun hummer.

pppps. ons kantoor heeft een kantoorkonijn. Geen grappen. Ik heb ‘m nog geen naam gegeven wonderbaarlijk genoeg. Hebben jullie voorstellen? Bonuspunten als je er een NGO-blabla-term in weet te verwerken (participatory, inclusiveness, sustainability, community-based, needs-driven, etcetera etcetera).

8 comments

  1. maayan Reply 12 / 05 / 2013 at 21:29

    Mooi verhaal en prachtige foto’s!

  2. Huisgenoot M Reply 13 / 05 / 2013 at 06:59

    Nice! Dit verhaal ga ik weer zeker linken aan mijn wbj.nu – lui als ik ben!

  3. Marloes Reply 13 / 05 / 2013 at 11:44

    Konijn hoort dan natuurlijk dan een naam in de trant van Transbunny-ity of Sustainabunny te krijgen.. Ik denk er nog even over na. Supertof dat je half juni in NL bent!

  4. Jeanne Reply 17 / 05 / 2013 at 10:59

    Vriend, al het moois en bizars dat jij daar aanschouwt doet mij bijzonder deugd op mijn vrije vrijdag :D. Die foto’s van het koloniale tijdperk lijken sprekend op Havana-Cuba, same same.
    Enneuh die prijzen die je noemt voor het huren van een woning, liggen gewoon nog hoger dan in Manhattan (het Manhattan van 2008 dan he..) Tjetjeuhhh!
    Fijn dat je de 13 komt, ik weet dat je het al gezegd hebt, maar ben het weer vergeten, land je ook de 13 of is dat de 14e? Want als het de vrije-vrijdag is, dan kom ik je graag verwelkomen!
    Besos!

  5. Jeanne Reply 17 / 05 / 2013 at 11:00

    PS: de bunny vraag lijkt me een duidelijke opdracht voor NGO-Lieke

  6. Marc Reply 19 / 05 / 2013 at 12:46

    Noem het konijn gewoon Bungo (officiële schrijfwijze BuNGO). Wel even checken of dat niet toevallig ‘kerstdiner’ betekent in Myanmar…

  7. Kim Reply 25 / 05 / 2013 at 21:54

    Hihi, ik las wip sectie in plaats van vvip sectie. Je bent je pnot-oog nog niet kwijt hoor.
    En super dat je weer bijna naar NL komt! Kom je kijken naar mijn afstudeertentoonstelling? Als je een logeerplek in U nodig hebt, laat maar weten!

    Ps en ik wist niet dat Maj geregeld dode kabouters in de ochtend vond. Moet toch even checken of alles wel goed gaat dan… (Als je ze in een blok oase steekt, blijven ze meestal wel 2 weken goed namelijk)

  8. Josine Reply 30 / 05 / 2013 at 09:49

    6 miljoen!! goed dat ik dat weet, ik had namelijk altijd zo’n Nongkhai-achtig stadje (á 60.000 inwoners) in mijn hoofd als ik over Yangon las

Leave a Reply to Kim Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Go top