Close
Exit

Met in dit verslag: 1 levenloos lichaam, 24 nieuwe zenuwuiteinden,  veel (sommigen zouden zeggen té veel) Duitsers, 1 onklaargemaakte teelbal, 1 ongewenst eiland, 1 pisbak, en vele banana shakes

Tsjah ik had eigenlijk niet gedacht zo snel al een pnotje online te kunnen gooien, maar daar ik op dag 2 al een dood lijk (HONK HONK – HET PLEONASME-TAUTOLOGIE-ALARM) voor m’n neus had liggen, gaan de zaken zoals de zaken alleen in Thailand gaan. Maar laten we bij het begin beginnen.

Ik vloog met een Belgische non-airline met de ergerniswekkende naam ‘jetairfly’: alsof of jetair nog niet luchtvaart genoeg was, besloot de CEO er blijkbaar ook nog maar fly achter te plaatsen. Hun voornaamste doelgroep is per slot van rekening ‘de belg’, en dan kan je niet helder genoeg zijn. De vlucht was OK, zij het dat ik niet in mijn geliefde Bangkok op het asfalt werd gezet, maar op het afstotelijke Phuket. Daar maakten we een stopover, en moest ik ook ineens het vliegtuig uit om een stempel in m’n paspoort te halen.

En net toen ik daar begon te grinniken over de eerste groep toeristen die een sticker op hun borst geplakt hadden – in thailand hangt de volledige toeristische industrie namelijk aan elkaar van stickers: ‘YOU, Red sticker. you go that boat’. ‘Yellow sticker, you take bus now’. ‘YOU, GREEN STICKER. You go there. This boat only yellow’. Op zich een heel efficiënt systeem hoor, maar soms voel je je meer een sticker dan een individu met een ziel (terwijl die boeddhisten toch eigenlijk heel erg van die ziel-shit zijn…)

Maar goed, ik begon dus al te grinniken bij het zien van de eerste groep met gele stickers, toen ik plots zelf ook een sticker op m’n borst gedrukt kreeg, die ervoor zorgde dat ik op het vliegveld van Bangkok bij de juiste bagageband zou komen.

Ook het laatste stukje vliegen naar Bangkok verliep soepel, afgezien van de doorstart die we maakten tijdens het landen. Dat zou op zich niet zorgwekkend zijn geweest, ware het niet dat pieter mij een boek had gegeven over een of andere dude die in een zelfgebouwd vliegtuigje van Nederland naar Kenia vliegt, en die tijdens zijn vele vluchten eigenlijk alleen maar aan neerstorten denkt. En laat ik dat boek nou net in een ruk uitgelezen hebben in het vliegtuig.

In BKK zit ik nu in de buurt van Khao San Road: Backpacker Centraal van de wereld. Ja.. of het afvoerputje van onze westerse vrijheden – het is maar net vanuit welk standpunt je het bekijkt. Zelf neig ik naar het eerste, al wijzen alle lelijke engelsen in hun lelijke hippiebroeken met hun lelijke zonnetjestatoeages rond hun lelijke navels op het tegendeel. Om over al die vieze oude mannen met hun jonge… ach… laat ook maar.

Al met al is het een warm weerzien. Warm overigens in iedere zin van het woord. De kamers [in het Baan Sabai Guesthouse, red.] hebben nog steeds geen raam, de muren geen stopcontact, en de doucheruimte nog steeds dezelfde los in het frame hangende saloondeurtjes. Máár: het linnen is gelukkig ook nog steeds even wit, en ook de prijzen zijn onveranderd gebleven. Op Khao San is er een tweede burger king bijgekomen, en een eerste starbucks. En de uithangborden hangen nog verder over de straat heen en zijn nóg schreeuweriger geworden – maar verder is daar ook weinig veranderd. Alleen het orange-juice-ten-baaaaaaaaath-vrouwtje is er niet meer. Ja en in de meest luxueuze mall van de stad [Paragorn, red.] kwam ik ineens een H&M tegen. Ik dacht dat ik gek werd!

Om de wiederkennismachung compleet te maken, heb ik er ook maar meteen een massage ingegooid op de eerste avond. Eigenlijk had ik vanaf het begin moeten weten dat het een slechte massage zou worden, want ze begon met m’n tenen uit te trekken – en van de tien tenen wist ze er maar één te klikken. En ik weet niet of er nou een soort van voortschrijdende massagewetenschap is geweest waaruit is gebleken dat de lies veel meer zenuwuiteinden heeft dan de voet, en waardoor je door de lies te masseren dus eigenlijk het hele lichaam tot ontspanning brengt – maar dat vrouwke heeft vervolgens dus een half uur in m’n lies lopen duwen en drukken. Vroeger zaten ze nooit aan m’n lies, dus het moeten óf die nieuwe zenuwuiteinden zijn, óf ze had bij d’r massage opfriscursus vorige maand geleerd dat je begint met duwen op alle drukpunten in het hele lichaam, en zodra je er eentje tegenkomt waarbij de klant ineenkrimpt van de pijn richt je je de rest van de massage daarop richt.

En toen ze eindelijk uitgewerkt was op m’n rechterlies, gooide ze het onaangekondigd op een andere tactiek en drukte ze mijn opgetrokken rechterknie tegen mijn linker bovenbeen, waarbij ik geen tijd had om nog een vlugge rearrangement van mijn mannelijke trots te verrichten, waardoor ze met al haar 37 thaise kilo’s mijn rechter bal naar de vergetelheid drukte. Om de hele passage nog zwaarder te maken voldeed ze niet aan het verwachtingspatroon door asymmetrisch over de linker- en rechterkant van mijn lichaam te werken – waardoor ik in een constante staat van angst leefde dat ze ineens in mijn linkerlies zou drukken.

Maar ja… achteraf voelde het natuurlijk heeeerlijk ; )

Dit alles passeerde op dag 1, en omdat ik op dag 2 ook nog verdomde suf was, besloot ik om me eerst maar eens bij een zwembad te installeren voor een paar uur. En nét toen ik me daar goed en wel met boek en banana shake op een ligstoel had geïnstalleerd, was er ineens allemaal commotie om me heen en werd er een lichaam uit het water getrokken. WTF! Mensen begonnen om een ambulance te schreeuwen en iemand begon hartmassage te geven. Dat deden ze een paar minuten, maar zonder succes – en uiteindelijk dekte iemand hem toe met een handdoek. WTF! Zat ik daar met m’n boekje!

Needles to say was mijn zwem-mood wel een beetje voorbij, en het is ook niet echt lekker lezen als er een dood lijk (HONK HONK!!) voor je ligt. Dus ik besloot maar om het zwembadplan te cancelen – moest ik nota benen ook nog eens over dat lijk heen stappen met m’n banana shake in de hand om daar weg te gaan…

De laatste 2 dagen heb ik me volledig in het bangkokse hi-so  [high-society, red.] luxe leventje gestort. Heb een stel van m’n Thaise vrienden hier weer gezien – en nu zij werken is het nog meer dan voorheen een aansluiting van restaurant-taxi-bar-taxi-club-taxi. De appeal daarvan is duidelijk minder groot dan toen ik hier studeerde, maar het is wel leuk om daar weer even in te duiken. En zo kwam het bijvoorbeeld dat we opeens op een duits openlucht filmfestival van het Goethe Institut waren.

Above11 plee

Maar heel veel mooier nog was dit. Een salsaclub (ja echt) op de 33e verdieping. Op de foto zie je de wc’s, en links onder het raam is de pisbak. Geen grappen. Ik liep daar naar binnen en m’n bek viel open. Ik durfde er nauwelijks te plassen, want het was er best wel donker dus ik kon niet goed zien of het nou écht de pisbak was, daar tegen het raam aan. Schrok me dan ook rot toen er iemand binnenkwam – maar die ging gelukkig ook tegen het raam staan pissen.

Tot zover verslag 1. Best kort gehouden eigenlijk – ik hoop niet dat ik hiermee een standaard zet. De volgende zal uit Birma komen. Tenzij er hier de komende dagen natuurlijk nog een olifant uit de lucht komt vallen – een scenario dat ik zéker niet uit zou sluiten.

 

ps. eigenlijk hoefde ik helemaal niet over dat lijkt heen te stappen om weg te gaan; hij lag een stukje van me vandaan. Maar ik wilde graag ‘over lijken gaan’ als onderwerp, dus ik besloot erover te liegen.
pps. Ik beloof echter plechtig dat dit ook meteen de laatste keer is dat ik een leugen op dit blog zet.
ppps. haha! dat was alweer een leugen!
pppps. ik maak nu een beetje een grap van dat lijk. maar eigenlijk was het dus best wel heel erg schokkend…
ppppps. Ik liep langs een heel fancy hotel, en daar zag ik een bordje dat ze ook een eigen koksopleiding hebben: cullinary instutite Le Cordon Blue

24 comments

  1. Big Brother Reply 06 / 12 / 2012 at 06:59

    Ah… Het is weer als vanouds. Dank JW!
    (Al kon ik de aangekondigde foto niet vinden)

    • Big Brother Reply 06 / 12 / 2012 at 08:01

      Oh, ik denk dat ik te vroeg heb gekeken.
      BTW, Hier is alles wit en morgen gaat het nog meer sneeuwen.
      Kan ik ook een foto uploaden :-)

      • jeewee Reply 06 / 12 / 2012 at 08:05

        nee hoor. ik heb het gewoon aangepast nadat ik je comment zag – thanks! Je las het verslag toen het nog in beta was : )

        foto uploaden kan niet volgens mij.

        • Big Brother Reply 06 / 12 / 2012 at 11:34

          Ik mail je de foto wel :-)

          • Big Brother 06 / 12 / 2012 at 11:35

            Oh, en best wel eng van dat lijk :-P

          • Big Brother 06 / 12 / 2012 at 11:37

            Hmm, waar ik :-P zei bedoelde ik :-/
            Stop de tijd

            P.S. Mijn collega’s willen nu ook tegen het raam pissen…

  2. Roselyn Reply 06 / 12 / 2012 at 08:14

    Baan Sabai! Ach, zoete herinneringen.
    Maar bah, een lijk. Ik hoop dat niet dat dát de standaard zet voor je tijd daar…

    • jeewee Reply 07 / 12 / 2012 at 05:52

      nou pnot technisch zie ik lijken op zich als zéér waardevol:

      ‘Nou je gelooft nooit waar ik nú weer een lijk tegenkwam… Ging ik een kopje suiker halen bij de buurman, lag’tie dood in de achtertuin… Maar ik had geen zin in alwéér al die politieshit, dus ik ben snel weggegaan. Laat iemand anders ‘m maar vinden dit keer’

  3. Marloes Reply 06 / 12 / 2012 at 08:36

    Ik weet niet wat het meest opmerkelijk is… Belooft nog wat! Viel Spass!

  4. willem(ijn) dus Reply 06 / 12 / 2012 at 09:43

    Gefeliciteerd! Je hebt zo in de vroege ochtend al voor mijn “kantoorgrinnikachtermijnpc” moment verzorgd.

  5. Erna Basten Reply 06 / 12 / 2012 at 10:37

    Joost Conijn! Dat vind ik echt een held! Goed boek voor in het vliegtuig..
    Veel plezier daar, kijk uit naar je volgende verhaal!

    KUS

  6. Maj Reply 06 / 12 / 2012 at 10:38

    Even wat op PNOT schrijven… Man, that takes me back! Goed verhaal Jan Willem. Van mij mag je best een klein beetje liegen zo nu en dan, mits het ons leesplezier ten goede komt. Of als je net een traumatische ervaring hebt gehad, vooruit.

  7. Keimpe Reply 06 / 12 / 2012 at 10:53

    Ik wil gewoon zien wat voor avatar ik heb als ik reageer. Aardig verhaaltje ook.

  8. Silva Reply 06 / 12 / 2012 at 11:35

    Klinkt als een goede start van je tijd daar op dat lijk na dan… Veel plezier!

  9. Kim Reply 06 / 12 / 2012 at 13:20

    Wat was met dat lijk dan? Was het een spannende moord en kwam David Caruso met zn zonnebril hem nog inspecteren? Of was er iemand verdronken? Het beeld van jou met je bananashake met parasolletje die eroverheen moet stappen bevalt me, ook al is het niet waar.
    En die pisbakken dan? Wat moeten de buren daar wel niet van denken?

  10. Juul Reply 06 / 12 / 2012 at 18:19

    Goed bezig JW! Zeer vermakelijk verhaal! Al een pony in je bezit inmiddels?

  11. Jeroen Reply 06 / 12 / 2012 at 21:24

    Wat Kim zegt! Ik heb het gevoel alsof deze post eigenlijk een tease is van de eigenlijke omschrijving van Het Dode Gebeuren. Details man! Want dáár stap je nu wèl heel makkelijk overheen! Het is al tot daar aan toe dat je geen fotografisch bewijs levert en we wederom moeten vertrouwen op je zelfgeduid leugenachtig verhaal..

    • jeewee Reply 07 / 12 / 2012 at 05:50

      ja nou vooruit. er klonk een schot en binnen enkele seconden was het water van het zwembad bloedrood. voornamelijk omdat het rood was van het bloed.

      nee ehh da’s eigenlijk niet waar. Ik weet niet precies wat er is gebeurd. Het was een blanke man van in de 50 met een iets te strakke zwembroek voor z’n leeftijd en geen zichtbare lichaamsversieringen. Hij was naar de onderkant van het zwembad gezakt, dus ik had bedacht dat hij een hartaanval had gehad of zo. Of gewoon verdronken was.

      Jeroen jouw avatar lijkt net een koe trouwens.

  12. Juliette Reply 07 / 12 / 2012 at 09:16

    Ga alsjeblieft door met liegen. Ben eergisteren aangekomen in Goa (en nu al internet, wow) en nog steeds wazig en dit pnotje doet mij deugt. Gerard is meegekomen dus vandaar de wazigheid (doe weer lustig mee natuurlijk, mag nu, de eerste dagen, even rustig aan landen). Tijdsverschil is er ook aardig ingehakt maar wat is het toch weer heerlijk om in Azie te zijn ondanks vuilnis, evt. lijken, koeien, varkens etc. Geen mooie pisbak hier maar wel weer leuk Baban met zijn waterflesje naast zijn keuken te zien schijten. Veel plezier in Khao San (sluit me aan bij 1e beschrijving) en in Birma, ben jaloers, zou ik ook graag willen zien, nu een goed tijdstip, voor de veranderingen die er ongetwijfeld aankomen. Zie uit naar de vlg pnot!!!! x!

  13. Iris Reply 07 / 12 / 2012 at 10:46

    Het was me een waar genoegen je beslommeringen te lezen. Ziek verhaal van dat lijk. En een leugentje ter opluistering van het verhaal mag best. Niet voor jezelf hoor, maar voor de groep ;). Hoe gaat het met je rechter bal inmiddels?

  14. Juliet Reply 07 / 12 / 2012 at 12:01

    Goed verhaal, lekker kort. Euwl van dat lijk. <3

  15. Josine Reply 30 / 12 / 2012 at 22:05

    Goede titel :)

    • jeewee Reply 31 / 12 / 2012 at 08:42

      jezus josine.. ben je daar pas..

      • Josine Reply 03 / 01 / 2013 at 13:31

        Ja ik heb alles in één ruk uitgelezen

Leave a Reply to Marloes Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Go top