Close
Exit

Met in deze editie: geen hoeren, 1 schuimparty in renesse, 1 boot, 1 veld tripje, veel foto’s,
1 gouden badkuip, 50 ontwikkelingsorganisaties, en aardig wat NGO blabla. Oh ja, en weer eens een massage.

Hoewel ik nooit gepretendeerd heb chronologisch verantwoord te zijn, voel ik toch een lichte neiging om bij wijze van disclaimer te melden dat ik wat pnot betreft nog ergens halverwege maart hang. En in maart ben ik eindelijk het veld in geweest. Naar Laputta om precies te zijn.

Iedereen waar tegen ik dit zei maakte het grapje dat ‘la putta’ ‘de hoer’ betekent in het spaans. Ik vond dat eigenlijk niet zo grappig, maar nadat men voor de zevende keer begon te proesten van het lachen toen ik zei dat ik naar laputta ging heb ik maar besloten om mezelf erover heen te zetten dat ik het grapje niet zelf bedacht heb, en ben ik er ook om gaan lachen.

Labutta

Labutta

Laputta ligt in de delta regio van myanmar: de plek waar de irrawaddy rivier in duizenden stroompjes, kanaaltjes en waterwegen van kilometers breed opbreekt, die allen naar de indiase oceaan leiden. Laputta bleek een leuk stadje. Soort van levendig (tot 8 uur ‘s avonds in ieder geval), met een hele drukke jetty, vanwaar boten naar de hele delta gaan.

Mijn organisatie heeft een kantoor in Laputta, dus daar heb ik eerst een dagje rondgehangen, en daarna zijn we naar 2 van de dorpen gegaan waar gewerkt wordt met het project waar ik op zit. Dat bleek een tocht van 3,5 uur met de boot te zijn – en met het risico dat ik alleen nog maar over pracht en praal typ: die toch was fantastisch mooi!

Delta

Delta

Maar genoeg daarover, ik zal eens wat over het werk vertellen. Ik werk nu in het Disaster Risk Reduction veld. Feitelijk komt het erop neer dat myanmar met enige regelmaat getroffen wordt door zo’n beetje iedere natuurramp die je je maar kan bedenken  (met uitzondering wellicht van een sneeuwstorm). Het land ligt op een fault line voor aardbevingen, heeft jaarlijks tropische cyclonen, heeft tsunami’s, en heeft overstromingen. Geen pretje dus hier.

Je herinnert je cyclone nargis misschien nog wel. Daarbij zijn in 2008 zo’n 80.000 man om het leven gekomen. Het was toen wekenlang in het nieuws omdat een significant deel van het land weggevaagd was, maar er geen enkele internationale hulp binnengelaten werden. Schepen van frankrijk en de VS lagen vol met hulpgoederen voor de kust, maar het regime was alleen maar bang voor een militaire invasie van de VS, en liet de schepen niet toe. Ik herinner me nog de amateurvideobeelden die mondjesmaat het land uit werden gesmokkeld met beelden van totale verwoesting.

Disaster Risk Reduction komt erop neer dat je gemeenschappen en de overheid voorbereid op rampen, en dat je zorgt dat er bij een ramp zo min mogelijk mensen om het leven komen. In ons project, dat door de gulle dames en heren van de EU gefinancierd wordt, werken we voornamelijk in de dorpen in de delta. Daar worden ‘search en rescue’ teams en EHBO teams opgezet, er worden evacuatiesimulaties uitgevoerd met het hele dorp (zodat mensen weten waar de veilige plekken zijn bij bijvoorbeeld een tsunami. Er worden trainingen gegeven aan timmermannen (en vrouwen, want we zijn natuurlijk wel gender sensitive) over hoe je een huis timmert dat een storm kan weerstaan, en er worden ‘early warning’ systemen opgezet zodat er waarschuwingen uitgaan wanneer er een tsunami, storm of overstroming aankomt.

Labutta6

Mijn werk daarin is echter wat minder heldhaftig. Er werken 5 NGOs en 1 UN organisatie samen aan het EU project binnen een consortium. Het consortium heeft een manager die alles overziet en zorgt dat er gerapporteerd wordt en dat de zes organisaties niet totaal verschillende dingen doen. Ik werk als ‘coordination officer’ onder die consortium manager en doe vooral veel documentatie, een beetje monitoring van hoe het met de implementatie gaat, en algemene coördinatie tussen de organisaties.

Daarnaast werk ik een deel van mijn tijd voor de ‘disaster risk reduction working group’. Een werkgroep van 50 NGOs en UN agencies die iets met DRR doen. Daar doe ik enerverende taken als vergaderingen afspreken en notuleren. Dat is gelukkig maar een deel van mijn werk want dat is wat saaiig. Maar het positieve is dat ik 50 organisaties mag spammen, en dat heeft wonderen gedaan voor mijn netwerk hier!

Labutta

Toevallig was er ook een fotograaf mee het veld in

Toevallig was er ook een fotograaf mee het veld in

Maar terug naar Laputta. Mijn hotel is Labutta was vies in de trant van bruin stinkend water dat uit de kraan kwam, en hoewel ik er heel erg naar uit had gekeken om weer het veld in te gaan, moest ik daar wel weer even aan wennen. Mijn hersenen hadden blijkbaar strategisch ‘vergeten’ dat de watervoorziening in dit soort districtstadjes in tanzania ook altijd bestond uit een vieze poel water, gewoonlijk pal naast de lokale vuilstortplaats. Maar nadat ik die knop had omgezet hoefde ik alleen nog maar te wennen aan het raam naar de gang van 3 bij 2 meter op mijn kamer. Zodat ik een praktische lichtvoorziening had vanaf de gang de hele nacht.

Labutta3

Naar het schijnt hebben de jappen dit huis nog gebruikt

Naar het schijnt hebben de jappen dit huis nog gebruikt

Ik was er met een collega en zij zeurde er al dagen over dat ze een facial wilde nemen met mij in laputta. Dat was namelijk ‘praktisch gratis’. Uiteindelijk heb ik er aan toegegeven, en zo trok ze me een fiets rikshaw op en hobbelden we richting de schoonheidssalon – of hoe zoiets ook moge heten. Allereerst werden daar mijn haren in de sop gezet. Ik geloof dat de meid in kwestie evenveel shampoo gebruikte als dat ze gewend was voor alle andere klanten (met stijl aziatisch haar van een halve meter). Ik waande me dan ook al snel in een soort uit de hand gelopen foam party en werd overvallen door herinneringen aan camping duin en strand in renesse, en specifiek aan discotheek de schuur (mijn eerste schuimparty, red.).

Uiteindelijk reikte het schuimlandschap tot ver over mijn oren, waardoor ik me in een soort onderwater landschap waande en een significant deel van mijn zintuigen op ‘error’ stond vanwege de conflicterende impulsen die mijn hersenen bereikten. De volgende stap was het daadwerkelijke facial gedeelte. Er werden zo’n 13 verschillende gezichtscremes en scrubs opgesmeerd, en ik bedacht me helaas pas halverwege dat dat dus 13 lagen whitening waren. Mijn prachtige ‘veldwerk-tan’ werd er in een keer afgeschuurd, en ik was bang dat ik transparant die stoel uit zou lopen.

Labutta

Labutta10

Het gebeuren werd afgesloten met een massage, waarbij ik dus in een soort van kappers-haren-was-stoel lag. Die massage was op zich aardig, maar een massage zou een massage niet zijn als ik er niet op z’n minst één bijna-dood-ervaring aan overhou. Ze begin redelijk mee, al had ik natuurlijk wel veel momentjes waarop ik dacht ‘dat zou ik anders doen’. Ze deed mijn hoofd heel erg lang, en ging dan de hele tijd met een hand vol met shampoo (dat schuimlandschap zat er nog) bij mijn nek onder de rand van mijn t-shirt, waarbij ze het schuim over mijn rug uitwreef (dat had ik bijvoorbeeld anders gedaan).

Maar vervolgens eindigde ze de massage door een minuut lang met al haar kracht op mijn borstkas te drukken. Een soort CPR/hartmassage. Het was echt een poging tot doodslag en al mijn oerinstincten die op overleven ingesteld zijn werden als het ware automatisch opgestart. Ik was al klaar om haar de dood in te wurgen (daarbij laat ik even links liggen dat ik een lap met bijtend zuur op mijn gezicht had liggen om mijn hoofd te bleken, en dat als ik mijn ogen open zou doen deze weg zouden smelten in hun oogkas. Ik kon dus feitelijk niks zien, maar dat konden ze in de oertijd ook niet altijd).

Maar het bleek dus onderdeel van de massage te zijn en niet een of andere myanmarese martial arts. Gevolg was dat ik de massage meer gespannen eindigde dan hoe ik ‘m begon. Of eigenlijk, meer gespannen dan dat ik ooit ben geweest sinds de grote migrate naar myanmar, want iedere spier in m’n lichaam was aangespannen en de stresshormonen gierden door m’n lichaam.

Ik nam aan dat ze gewoon een fikse hekel had aan europeanen, maar alvorens ik die toko uitliep wist ze nog wel te melden dat ik de mooiste jongen was die ze ooit gezien had. Dat dan weer wel.

Labutta

Kids die schaken. Ik dacht dat ik gek werd!

Kids die schaken. Ik dacht dat ik gek werd!

 

ps. laatst reed ik bij de Hash mee met een Marina (vrouwelijke marinier, best wel sexy ook), in weer zo’n dikke amerikaanse chrysler jeep. En toen moest ik verdomme een contract tekenen dat als de Navy mij de dood in zou rijden in die auto ik ze niet aan zou klagen!

pps. Een van de 6 organisaties in het consortium waar ik voor werk is HelpAge. Zij werken met ouderen in ontwikkelingslanden. Gevolg daarvan is dat er in alle project plannen te pas en te onpas naar ‘older people’ wordt verwezen (want ‘ouwe besjes’ is blijkbaar politiek incorrect).

ppps. Veel organisaties houden kantoor in omgebouwde villa’s. Dat lijdt soms tot interessante ontdekkingen. Zo vond ik in de gigantische villa van de EU in plaats van een WC een volledig ingerichte badkamer. Met losstaand bad met gouden pootjes en kranen en al. Het was zo mogelijk het meest kitsche aangezicht die ik in mijn leven heb mogen aanschouwen – temeer in vergelijking met het verder star ingerichte EU kantoor.

pppps. In een ander fancy UN kantoor kreeg ik taart met zeewier. Ik dacht dat ik gek werd.

ppppps. Ik ben volledig afgesloten van digitaal geld hier, en op mijn bankrekening zijn echt 3 transacties per maand te zien. Nadeel daarvan is dat ik nou al tig keer mijn pincode vergeten ben, en dat het zweet me uitbreekt iedere keer dat ik in de buurt van mijn random reader kom.

 

10 comments

  1. Maj Reply 06 / 05 / 2013 at 12:23

    Interessant om te lezen wat je nou eigenlijk precies doet daar! Tot nu toe was ik toegewezen op mijn eigen verbeelding en je kent mijn verbeelding. Er kwamen vliegende zee-egels in voor, is all I’m saying…

  2. Merrit Reply 06 / 05 / 2013 at 19:45

    +++++

    (op schaal van 1 t/m 5)

  3. Niek Reply 07 / 05 / 2013 at 10:50

    Goeie foto’s JW! Die van die vogel is perfect en denk ik een fijne desktop achtergrond.
    Het is een of andere Stern denk ik, die vangen visjes.

  4. Juliette Reply 07 / 05 / 2013 at 22:10

    Heb van je pnot genoten! Heerlijk, zo tussen de festivals door. Ook een beetje jaloers. Ga mijn best doen je op te zoeken. Geniet (en niet met mate)!

  5. Josine Reply 07 / 05 / 2013 at 23:51

    Leuk om te lezen, je veldtrip. En ben blij dat er ook nog wat te lachen viel op het einde waardoor ik ouderwets mijn lach moest onderdrukken in een stille bibliotheek. Als ik mocht kiezen zou ik in elk verslag een massage beschreven willen hebben!

  6. Josine Reply 07 / 05 / 2013 at 23:52

    PS En zitten mooie foto’s bij ja!

  7. Lotte a.k.a. Ap Reply 08 / 05 / 2013 at 04:09

    Welkome afleiding tijdens mijn HELE saaie nachtdiensten! Schuimze

  8. Kim Reply 25 / 05 / 2013 at 21:02

    Door mijn crazy drukke afstuderen, bedacht ik me vandaag op mijn werk dat ik je laatste paar verslagen nog helemaal niet gelezen had. Heb me de hele dag verheugd op het moment dat ik thuis zou zijn en een pnotmarathon kon houden. Perfect! Nu meteen door naar verslag 2!

  9. BestDarin Reply 25 / 10 / 2018 at 17:03

    I have noticed you don’t monetize your website, don’t waste your traffic, you can earn additional cash every month.
    You can use the best adsense alternative for any type of website (they approve all websites),
    for more details simply search in gooogle: boorfe’s tips monetize your website

  10. https://milfsparadise.blogspot.com Reply 09 / 03 / 2019 at 03:18

    pnot.nl is fantastic, i will come back here for sure

Leave a reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Go top