Met in deze editie: veel naakt (niet altijd functioneel), gebraden kip, 1 eerste mossel, 1 minister, 1 dood kind, en heel veel films.
Ieder goed verhaal over blote homo’s begint in het vliegtuig. Zo ook deze. Ik vloog zowaar eens non-stop op Bangkok met de Koninklijke. Bijkomend voordeel is dat dat je a. überhaupt een eigen schermpje hebt en dat je b. nog eens een keer een homofilm ziet. Want op de heenweg naar Amsterdam had ik al een of andere Nederlandse homofilm waarbij ze tijdens koninginnedag iets gingen jatten in een museum of zo (hij was inderdaad niet erg noemenswaardig). Maar op de terugvlucht zat er een film over de opkomst van AIDS in New York in de selectie. Niet echt een comfort movie voor in het vliegtuig, maar des te interessanter.
De film begon door de tijdsgeest van gay New York in de jaren 80 neer te zetten, en dat betekent seks. Heel veel seks. Nu wil echter het geval dat het een nachtvlucht was waarin alle lampen gedimd waren en dat ik ook nog eens een aisle seat had, dicht bij de wc’s. Het enige licht in het hele vliegtuig kwam dus van beeldschermpjes af, en iedereen die langsliep kon duidelijk zien wat er op mijn scherm speelde. En in het eerste kwartier waren dat beelden die er niet om logen, en die zelden in een vliegtuig te zien zijn…
Ik geneerde me onwijs, want bij iedereen die voorbij liep dacht ik: shit die denkt dat ik porno zit te kijken op mijn scherm (wat technisch gezien niet mogelijk was – maar toch…).
Na dat eerste kwartier overigens stierf iedereen een trage, vreselijke dood, dus mijn gemoedstoestand werd er niet per se beter op toen de porno voorbij was. Wel een verschrikkelijk indrukwekkende film. Moeite waard om te zien (normal heart heet ‘ie geloof ik).
En we blijven bij het homo thema, want terwijl ik in het gigantische vliegveld van Bangkok nog geen zeven stappen in de arrivals hal heb gezet wordt ik aangetikt door een jongen die zegt: “Hey, aren’t you the one who organises fab party in Yangon?”.
Superstar in Asia…
Ik was zelfs zo ondersteboven van mijn newfound stardom dat ik regel 1 vergat en hem m’n telefoonnummer gaf. Godzijdank heeft hij me nog niet 37 keer achter elkaar gebeld. Vreemd genoeg ben ik afgelopen week echter wel door twee verschillende jongens toegevoegd op facebook die beide claimen dat ze me gezien hebben op het vliegveld in Bangkok.
In Bangkok heb ik me nog een paar dagen vermaakt (geen lijken dit keer helaas), waarna ik terugvloog naar m’n oude stekkie in Yangon. Dat was wel even flink wennen (als ik terug kom uit Bangkok moet ik altijd even 36 uur depressief zijn over het feit dat ik in een provinciaal gehucht woon waar nooit iets te beleven is (daarbij voorbijgaande aan het feit dat Yangon 6 miljoen inwoners heeft). Maar zodra de brights lights van Bangkok weer beginnen te verbleken blijkt Yangon best leuk).
Aan de andere kant: tijdens mijn eerste rondje door de buurt kwam ik al meteen twee bekenden tegen op straat. In Amsterdam heeft het me 4 maanden gekost om twee bekenden tegen te komen in het wild. Beide keren huisgenoot J. Dat dan weer wel.
Terug in Yangon had ik al meteen in m’n eerste week een gelukje. Ik had een klein opdrachtje voor UNDP en moest een workshop documenteren in Inle Lake. Dus ik werd voor een workshop van een halve dag hier heen gevlogen.
Dit soort kostbare grapjes zijn deels waarom ik niet meer in de ontwikkelingssamenwerking wil werken, maar één laatste keertje om het af te leren kon ik er nog wel van genieten.
Ja en als ze me voor de verolgworkshop vragen doe ik het voor de superlaatste keer. Echt.
In Yangon doe ik nu allemaal verdomd interessante dingen – al zijn het niet per se dingen die daadwerkelijk geld in het laatje brengen. (En weten jullie nog dat ik het zo enthusiast had over mijn aandelen? Ja die zijn nu dus volledig ingestort (maar hey… dit is een fantástisch moment om in te stappen!))
De eerste van m’n projectjes is fab. De feesten waren al populair, maar in onze nieuwe locatie met sexy dansvloer gaat het keihard. We zaten afgelopen maand op 500 bezoekers, en de overgrote meerderheid is local en gay. En dan lopen er tegenwoordig ook nog eens een stuk of 20 transgenders rond! Het voelt alsof we er eindelijk écht zijn en helemaal omarmd zijn door de gay community hier. En die ook een beetje gemaakt hebben, want we krijgen regelmatig bedankjes dat er nu een plek is waar mensen zich vrij voelen, of berichtjes van mensen die voor het eerst naar het feest willen komen, maar het heel erg spannend vinden.
Gisteren hadden we een vrij epische Halloween fab. Zelf kots ik daar natuurlijk op, maar het volk houdt ervan, dus doen we ook maar mee aan die gekte. Het was daarom wel des te verbazender dat ik met mijn blonde pruik en cup G tieten het meeste bekijks had. Het feit dat ik ook zo’n twaalf keer te vaak hoorde dat ik eigenlijk een heel vrouwelijk gezicht heb als ik mijn baard af zou scheren was daarbij ook redelijk verontrustend. Foto’s volgen.
Vrijwillig projectje 2 is het &PROUD Yangon LGBT Film Festival dat eraan zit te komen. We organiseren dat met een core group van 5 man (met hier en daar wat hulp) en daar heb ik inmiddels bijna een full-time baan aan. Half november hebben we een 3 daags festival en we hebben 33 korte en lange films en docus uit 12 landen geselecteerd. Het zijn allemaal (Zuidoost) Aziatische films, geselecteerd op relevantie voor mensen in hier. En we hebben een workshop geregeld voor 10 jonge LGBTs uit Myanmar. Zij hebben geleerd hoe je moet filmen en hebben vervolgens 3 korte films geproduceerd voor het festival (we hebben 20.000 dollar binnengeharkt, dus het mag wat kosten…)
Het programma is bomvol, en gaat plaats vinden op de ruime compound van het French Institute in Yangon. Overdag zijn de films binnen, maar ’s avonds zijn alle voorstellingen buiten op een groot grasveld. En daar hebben we natuurlijk ook een speciale open lucht festival fab! Om het festival compleet te maken ben ik aan het lobbyen om een zak met geld neer te leggen en de Birmese Lady Gaga te boeken: “People always compare me to Lady Gaga, but actually, I started performing 5 years before Lady Gaga started”.
Projectje nummer 3 is onze social enterprise. Nadat er veel plannen de revue zijn gepasseerd zijn de bar, de shoarma truck en de meubelmakerij helaas toch afgevallen. Of op z’n minst op de lange baan geschoven. Nu zijn S. van de busmaatschappij en ik een schoonmaakbedrijf op aan het richten. Ik ben nog niet geheel overtuigd van de winstgevendheid van het geheel, maar we hebben wel al een kantoor en drie vrouw staf aangenomen – dus we moeten er linksom of rechtsom toch maar wat geld uit zien te persen. De soft launch is op 4 November, dus ik ben bijzonder benieuwd wat er dan gaat gebeuren. Ik heb mijn linkedin profiel in ieder geval vast veranderd in Social Entrepreneur en ga ervan uit dat dat een selffulfilling prophesy is. Wordt vervolgd…
PS. Op culinair vlak heb ik afgelopen week voor het eerst in mijn leven mossels gegeten en de ironie dat ik als Hollander zijnde mijn eerste mossel in Myanmar moest proeven ontging niemand.
Overigens bleken de mossels uit chili te komen. That’s globalisation for you.
PPS. Het is alweer een tijdje geleden, maar ergens in het voorjaar had ik per ongeluk PNOT vermoord. Vervolgens gaf mijn ftp programma de volgende melding.
Tekenend is ook broer M.’s reactie op dit bericht. “wat bedoel je; wat is hier grappig aan?”
JW: “de meeste mensen vinden het vreemd als hun computer zegt dat er een kind is doodgegaan”
Broer M. “Oh… dat ja. Die melding krijg ik iedere dag ja. Dat betekent .. … .. … …”
PPPS. Hoewel ik facebook nauwelijks gebruik, heeft het netwerk toch meer informatie over me weten te vergaren dan me lief is.
PPPPS. Ik heb al wel eens geklaagd dat Myanmarezen iedereen he en him noemen, ongeacht geslacht. Een ander trekje is dat sommige Myanmarezen hardnekkig Sir blijven gebruiken. Zo ook onze nieuwe DJ, die behalve een toffe DJ ook nog eens hiphop producent is. Niet echt een onderdanige achtergrond zou je zeggen, maar niets blijkt minder waar.
PPPPPS. Een paar weken terug was ik weer naar de Korean Spa. Dat is de beste uitvinding van het jaar hier in Yangon. Het is in een of andere vinex wijk verschrikkelijk ver weg – zo ver weg zelfs dat er paarden grazen rondom de spa. Maar de trip is de moeite waard, want er is een hele grote Koreaanse spa. Je hebt er het natte gedeelte waar hete baden zijn en een stoombad. Daar zijn mannen en vrouwen gescheiden en lopen de preutse Myanmarezen (lees: alle Myanmarezen) in hun short rond, en lopen de Koreanen naakt zodat ze hun ballen en reet (en ieder ander gevoelig plekje van hun lichaam) lekker grondig kunnen schrobben met een staalborstel.
En je hebt het droge gedeelte waar de sauna’s en ice room zijn. Dat zijn allemaal teletubbie achtige huisjes met kleine ronde deuren. De vreemdste plek op aarde. Meer nog omdat alle mannen een blauwe pyjama krijgen, en alle vrouwen een roze.
Maar daar was het me niet om te doen, want ik wilde nog afsluiten met één blote homo. Ik was in de kleedkamer van de spa om me om te kleden, maar het was vrij druk rondom mijn kluisje want daar stonden net een paar Myanmarese jongens.
En de eerste die mij zag zei iets in het birmees wat niets anders kan betekenen dan “ohmijngodwittepiemel”. En terwijl hij dat zei strekte hij zijn arm en nam hij ‘m in de hand.
Ik dacht dat ik gek werd!
Hij liet ‘m daarna vrij snel weer los, en het was ook niet iets seksueels. Het was genuinly z’n allereerste reactie om ‘m vast te pakken – zonder daar eerst over na te denken.
Zelf voel ik me dermate ongemakkelijk dat ik niet wist hoe snel ik mijn kleren aan moest krijgen. Zo zeer zelfs dat ik daarbij mijn hand zo hard tegen de deurknop van het kluisje stootte dat er 3 dagen later nog steeds een perfect blauw en verdomd pijnlijk rond knopje op mijn hand stond.
9 comments
Jeanne 27 / 10 / 2014 at 00:11
Hahaha, ik moet zo hard om de laatste PS lachen JW. Het is niet een Handshake maar een Penisshake. Hahahahaaaaa. Ik vind het te grappig hoe de natuur gewoon werkt zonder na te denken. Heerlijk.
Heb je al een Fab app of een Fapp? Dat wordt the bom, i swear, moet je laten maken voor alle fab feestjes!
Ik ga je zien!! de 28e van december welteverstaan!
Broer "M" 27 / 10 / 2014 at 00:25
Ik zie enorm uit naar die halloween foto’s
jeewee 27 / 10 / 2014 at 11:13
Hmmz… het is inderdaad zorgwekkend dat ik tot twee keer toe een verkeerde letter voor je gebruik. Ik weet je naam wel hoor.
Ik denk dat het door Huisgenoot M komt, waardoor de M een automatisme is geworden :)
ex huisgenoot M 27 / 10 / 2014 at 03:53
Whahhahaha die laatste P’S! Daar moest ik ook kei hard om lachen! Sarah JW wat ben ik trots op wat je allemaal bereikt daar. Ik heb echt zin om volgend jaar langs Myanmar te hoppen en een Fab feestje mee te maken of wat dan ook dat jullie aan het organiseren zijn. Fokking allereerste LGBT filmfestival! Gekkenhuis!!!
de andere exhuisgenoot 'M' 27 / 10 / 2014 at 13:18
Wat ben je toch ongelooflijk mooie en bijzondere dingen aan het doen! En met alle aandacht voor je penis enzo, gelukkig ben je gewoon een nuchtere holland en laat je het allemaal niet teveel naar die vrouwelijke kop van je stijgen! Maar echt, geweldig werk ben je aan het verrichten! Dikke kus
Marloes 27 / 10 / 2014 at 14:33
Heel cool JW. Nothing to add :)
Huisgenoot J. 27 / 10 / 2014 at 22:12
Mijn favoriete foto is die in de sauna, omdat het net lijkt of je naast Daan van Rooij en Jelle Zondag staat en jullie weer 15 zijn (terwijl je op de foto van de UNDP ee beetje op je vader lijkt).
& wat tof zeg, dat filmfestival, ik wist helemaal niet dat er zoveel geld in omging. Trots op je!
Jelle 27 / 10 / 2014 at 23:03
De aankondiging over gebraden kip maakte me erg nieuwsgierig naar dit verhaal, maar die hoge verwachtingen heb je niet helemaal in kunnen lossen.
excollega, exklasgenoot en Düsseldorf-survivor M 03 / 11 / 2014 at 18:27
Ik wil eventjes mijn oprecht enthousiasme uitspreken over het gebruik van illustraties in dit verslag, zonder uitzondering raak, essentieel en hilarisch. Een zeer welkome en amusante aanvulling op een toch al zeer welkom en amusant geheel. Hoerenschool was mijn persoonlijk LOL momentje en verder ben ik vooral diep onder indruk van je vele activiteiten en prestaties. En dat terwijl het lijkt alsof je nog maar een week geleden hier weer vertrokken bent… You go-getter, you.
En sorry, ik zie de LOL staan bij het teruglezen en ik schaam me op gepaste wijze… Maar ik laat ‘m erin staan als pennance en zodat het een afschrikwekkend voorbeeld moge zijn voor anderen.